Armonías do Nadal foi composta polo mestre de Morgadáns
Victoriano Taibo no ano 1955. Conta o noso compañeiro Miguel Anxo Mouriño que
Taibo participou no costume de enviar felicitacións de Nadal con tarxetas,
dípticos ou opúsculos de autoría propia, co apoio doutros artistas amigos.
Estas felicitacións chamáronse xenericamente nadais.
Rescatada e
transcrita por Mouriño, reproducímola parcialmente e achegamos unha copia do
orixinal.
Armonías do Nadal, así coa grafía en castelán, foi
publicada un ano despois pola revista Vida
Gallega. O debuxo é do pintor e ilustrador Xohán Ledo, pseudónimo de
Ricardo García Suárez, médico de profesión.
Armonías
do Nadal (Victoriano Taibo, 1955) - Transcrición de Miguel Anxo Mouriño (IEM)
Alédate,
alma, pois inda que hai neve
falto de
lus, sorriso é o camiño;
e se o
malvís non canta, a ponla espida
gard’ô
trino que foi nas xemas novas.
Das
olladas da lúa desprendéronse,
nun roxire
de amor tremelocente,
as
ferreñas que fremen pol-a altura
pestanexando
ledas, porque os mozos
dinnos a
panxoliña, e o corazón,
balando
lenemente, é como un año
no còlo
d’un pastor, en dòce oferta.
Non olles
cara ô chan i o souto núo,
onde a
neve se enlorda c’a enxurrada
No boscaxe
do ceo, suidade e estrelas,
nun revoo
de groria, hai niños de anxos
sempre a
lembrarnos -¡leda primaveira!-
a cantiga
de paz p’ra andar estradas.
Axiña
chegaremos -¡alma, alédate!-
trasvirados
de lus e de armonía,
â terra de
David c’a enxebre oferta,
neste
aceno eternal que por nòs chama
i este
balbor de gaitas e de anxos,
regueiro
manseliño.
Imonos,
alma, e caian os meus ollos,
como
chovisca de suidades ledas,
no bèrce
humilde de Xesús Meniño
1.955V.Taibo
